Zakelijke informatie:

Mijn naam is Dominique Vooijs en ik zit in klas 4B.

De voorstelling waar ik heen geweest ben heet Dreamgirls.

De maker van de musical is Albert Verlinde en de hoofdrolspeelsters zijn: Berget Lewis, Aïcha Gill en Pearl Jozefzoon.

Ik heb deze voorstelling gezien in het nieuwe Luxor in Rotterdam met mijn zusje op 28 december 2014.

 

Waarom ik deze voorstelling gekozen heb:

Ik ben naar deze voorstelling gegaan, omdat mijn oma hiervoor kaartjes had gewonnen met de Bankgiro Loterij. Deze voorstelling was dan ook speciaal voor alle mensen die kaartjes hadden gewonnen met de Bankgiro Loterij.

Voordat mijn oma voor deze musical kaartjes had gewonnen, had ik nog nooit gehoord van deze voorstelling. Volgens mij is er wel een paar keer reclame voor gemaakt op tv, maar dat heb ik niet gezien en dit heeft mij er ook niet toe geleid om naar deze musical te gaan.

 

Wat ik van deze voorstelling vind:

Ik vind deze musical erg leuk! Ik vind het vooral ook heel leuk gedaan dat ze dan speelde dat ze een optreden aan het geven waren (bijvoorbeeld op een talentenjacht) en dat je dan ineens hun op de achtergrond hoorde en je andere mensen zag praten, die dan in het spel achter de schermen waren. Dit ondersteunden ze door lichteffecten.

De musical gaat over een drie meiden die maar al te graag beroemd willen worden. Daarom dan ze mee met een talentenjacht. Maar dan is er een probleem; de grote ster Jimmy T. Early is gevraagd om optreden bij de talentenjacht, maar dan heeft hij op het laatste moment nog achtergrondzangeressen nodig. De manager van Jimmy T. Early vraagt nog aan de drie meiden of zij misschien zijn achtergrondzangeressen willen worden, maar dat willen ze niet. De manager is ten einde raad en vraagt een man (Curtis) om hulp, die beweert dat hij de manager van de drie meiden is. Curtis koopt uiteindelijk de presentator van de talentenjacht om en de meiden winnen dus niet de talentenjacht, maar worden uiteindelijk wel de achtergrondzangeressen van Jimmy T. Early. Ze geven veel optredens en worden heel beroemd. Uiteindelijk zo beroemd dat ze zelfs een eigen zanggroep oprichten de ‘Dreams’. Alleen dan ontstaat er een beetje onrust. Effie was namelijk altijd de leadzangeres en Deena en Lorel het achtergrondkoortje. Maar Curtis wil dit veranderen; Deena wordt de leadzangeres. Dit vindt Effie niet leuk en er ontstaat een onaangename sfeer in de groep. Uiteindelijk wordt Effie uit de groep gezet en vervangen. Zo gaat het een tijdje door en dan komt uit dat Curtis dingen doet die volgens de wet niet mogen. Zo ontstaan er nog een aantal problemen en besluiten de ‘Dreams’ uiteindelijk om te stoppen.

De musical speelt zich af in de jaren zestig en zeventig. Het is namelijk nog in de tijd dat de blanke bevolking zich nog een beetje afkeerde van de zwarte bevolking. Zo luisterde ze ook niet naar de muziek die de zwarte zangers/ zangeressen maakten. Maar tijdens de musical verandert dat en wordt ook muziek die gemaakt is door zwarte mensen geluisterd door de blanke bevolking. Dat zie je dan ook doordat Jimmy T. Early voor blank publiek mag zingen. Jimmy, Effie, Deena en Lorel behoren namelijk allemaal niet bij de blanke bevolking. Ook hoor je aan de nummers die ze zingen dat het verhaal zich niet in deze tijd afspeelt.

Ik vind deze musical erg leuk! Het verhaal vind ik erg leuk. Zoiets had ik nog niet gezien. Er waren genoeg gebeurtenissen in het verhaal, die het verhaal spannend en interessant maakten. De liedjes die werden gezongen zijn erg leuk en zo ook de dansjes. Er zat veel humor in, maar ook verdrietige gebeurtenissen. Ik vind het vooral ook erg leuk gedaan met de lichteffecten tijdens het verhaal, waardoor je een optreden op de achtergrond zag en wat er in het spel achter de schermen gebeurde op de voorgrond.

 

Aan wie ik deze voorstelling zou aanraden:

Ik zou deze voorstelling aan iedereen aanraden; zowel voor jong als oud. Voor de wat jongere mensen zal deze musical erg leuk zijn, omdat er veel in gezongen en gedanst wordt. Ook is het verhaal voor hun leuk en goed te begrijpen. Voor de wat oudere mensen zal deze musical ook erg leuk zijn, omdat de muziek en de liedjes wat meer uit hun tijd komen. Ik zou de musical alleen niet aanraden voor jonge kinderen, omdat ik denk dat zij het verhaal niet echt goed zouden kunnen begrijpen.

 

Informatie over de musical ‘Dreamgirls’:

Het verhaal van ‘Dreamgirls’ is gebaseerd op het verhaal van The Supremes en platenmaatschappij Motown. Bij die platenmaatschappij begon Diana Ross ooit haar carrière. Het verhaal waarin de drie zangeressen Effie, Deena en Lorrell graag beroemd willen worden, is in 2006 verfilmd met als hoofdrolspelers: Beyoncé, Jennifer Hudson, Eddie Murphy en Jamie Foxx.

In deze musical spelen ook twee hele grootste zangeressen, namelijk Berget Lewis en Pearl Jozefzoon. Berget is in 2012 uitgeroepen tot ‘Beste zangeres van Nederland’. Berget heeft onder andere Maria gespeeld in het televisiespektakel ‘The Passion’ en in februari staat ze in Ziggo Dome met de twee uitverkochten concerten met de ‘Ladies of Soul’. Naast dit allemaal treedt Berget ook regelmatig op, ook in het buitenland. Berget Lewis heeft ook een tijdje getourd met haar programma ‘Ready to go Clubtour’ en heeft ze CD uitgebracht ‘Berget Lewis’.

Ook Pearl Jozefzoon is al eerder te zien geweest in het theater. Zo heeft zij onder andere in ‘Jeans 18’, ‘Hairspray’ en ‘Legally Blonde’ gespeeld. Tijdens de laatste musical deed Pearl ondertussen ook mee met het bekende programma ‘The Voice of Holland’. Haar deelname aan dit programma betekende haar grote doorbraak. Pearl haalde met behulp van haar teamleiders Nick en Simon de finale en werd tweede. Na haar deelname aan het NCRV-programma ‘Van popster tot operaster’ werd zij uitgeroepen tot ‘Operaster van 2011’. Ook heeft zij vier keer opgetreden in het Gelredome tijdens de uitverkochten ‘Symphonica in Rosso’ concerten van Nick en Simon in 2011. Haar eerste album verscheen in 2013, genaamd ‘The Time is Now’.

Bron: http://www.albertverlindeentertainment.nl/dreamgirls/

 

Link van recensie: http://www.theaterknop.nl/musicals/dreamgirls/247-jouw-recensie-dreamgirls-de-musical

Ik ben het niet eens met wat er in de recensies wordt gezegd. Ik vond de liedjes en dansjes heel leuk. Misschien kan dit ook komen doordat wij niet Pearl zelf hadden, maar haar understudy. Zij deed het erg leuk en de musical was ons goed bevallen.

De Lakenhal

Zakelijke informatie:

Ik ben Dominique Vooijs en ik zit in klas 4B. Ik ben 5 februari naar Museum De Lakenhal in Leiden geweest met mijn klas.

 

Waarom ben ik naar Museum De Lakenhal gegaan?

Ik ben naar Museum De Lakenhal gegaan, omdat school dit uitje voor ons had geregeld. Zelf had ik nog nooit gehoord van het museum, ondanks dat deze heel dichtbij is. School had ons niet verteld wat voor soort museum het was en ik had zelf ook geen idee wat ik moest verwachten. Uiteindelijk was het ook een heel ander museum dan ik in gedachten had.

 

Wat vond ik van het museum?

In het museum hangen schilderijen en andere kunstgeschenken die Leiden ooit heeft gehad. Ik heb zelf niet het hele museum gezien, maar wel een gedeelte ervan. Ik vond dat het museum zelf er wel mooi uitzag en sommige schilderijen en kunstwerken waren wel indrukwekkend. Maar over het algemeen vond ik dit museum niet erg bijzonder en eerlijk gezegd nogal saai. Ik zou er zeker niet nog een keer heen gaan.

Het doel van het museum is om iedereen te laten zien welke kunst Leiden allemaal gekregen heeft, of natuurlijk gekocht,  door de geschiedenis heen.

Ik vond het niet een heel leuk museum, omdat ik zelf niet echt houd van kunst bekijken. Ik denk dat iets is waar je van moet houden of niet. Mijn intresse ligt daar niet echt. Sommige kunstwerken vond ik wel mooi; bijvoorbeeld een soort grote vaas die helemaal van goud was. Hij had hele mooie details; sierlijke handvaten, mensen die erin waren gemaakt en ga zo maar door. Ook was er een heel apart schilderij. Je zag een man staan met achter hem een tafel met spullen erop. Op de tafel stond een glas en twee fotolijstjes. In één van de fotolijstjes zag je een foto van de man en in de ander zag je een foto van een vrouw. Als je heel goed keek kon je achter de tafel, in de beurt van het glas de vrouw zien staan. Zij was niet ingekleurd, maar je kon heel vaag haar gestalte zien staan. Alsof ze een geest was. Dat vond ik wel heel gaaf gedaan. Je moest ook heel goed kijken anders kon je het niet zien.

Maar er was ook een wat moderner schilderij. Hij was groot en vierkant. Het leek net of er allemaal crêpepapier stukjes opgeplakt waren in allemaal net verschillende kleuren. Over het algemeen veel geel, maar ook zat er oranje en licht roze tussen. Persoonlijk vond ik dit schilderij niet zo mooi. Het sprak me niet aan. Ik vond het niet zo bijzonder.

 

Aan wie zou ik dit museum aanraden?

Ik zou dit museum aanraden aan mensen die van geschiedenis houden en/of kunst. Als je van kunst houdt is dit natuurlijk een interessant museum. Zo kan je zien hoe de kunst is veranderd door de jaren heen, want er hangen ook schilderijen van deze tijd. Als je van geschiedenis houdt is dit ook een interessant museum. Je ziet namelijk ook een gedeelte van de geschiedenis van Leiden. Zoals de geschenken die Leiden door de jaren heen kreeg.

 

Informatie over het museam De Lakenhal:

Museum De Lakenhal is sinds 1874 het gemeentelijk kunstmuseum van Leiden. Het museum is zit in de Leidse lakenhal uit 1640, ontworpen door Arent van 's-Gravesande.

Naast werk van Rembrandt heeft het museum belangrijk werk van de beroemde schilder Lucas van Leyden. In 2010 won het museum de Museumprijs Zuid-Holland voor het project Werk in Uitvoering.

De Lakenhal werd gebouwd in 1642 en werd tot 1800 gebruikt ter keuring van het Leidse laken. Ook kwamen de gouverneurs en staalmeesters van het lakengilde hier bijeen.

Het museum bevat stukken in de collectie die herinneren aan de omvangrijke Leidse textielindustrie. Zo staan de stadia van wolproductie afgebeeld op een grote reeks schilderijen van Isaac van Swanenburgh uit de zestiende eeuw. Op het voorplein leverden de lakenhandelaren hun stoffen af, waar de staalmeesters het weer keurden. De balen stof kregen dan in de grote gildezaal, ook wel Grote Pers genoemd, een loden zegel als waarmerk. Hiervan zijn exemplaren gevonden in Indonesië, Zuid-Afrika en Amerika. Het museum bevat zowel eigentijdse als oudere kunst. De Lakenhal verloor in 1823 deze functie als gevolg van het verval van de textielnijverheiden. Het gebouw kwam toen in gebruik als Kamer van Koophandel en cholerahospitaal.

In 1869 besloot Leiden de monumentale Laecken-Halle te verbouwen tot stadsmuseum. Stadsarchitect J.W. Schaap kreeg de opdracht om de tweede verdieping van de oude Lakenhal geschikt te maken als tentoonstellingsruimte. Hij ontwierp een nieuw trappenhuis waar de zestiende-eeuwse gravenramen uit de Leidse schuttersdoelen een plek kregen. Om te zorgen dat er genoeg daglicht in de zaal kon komen zette hij ramen in de zeventiende-eeuwse kap en in het plafond. Toen de bovenste verdieping van de Lakenhal in 1872 als museum werd ingericht, kreeg de drie oktobercollectie de meest belangrijke plaats. Om De zelfopoffering centraal te kunnen plaatsen werd zelfs het plafond verhoogd. Met de verhuizing van de stadscollectie moest het museum de traditionele gratis vertoning van het schilderij van Van Bree op 3 oktober overnemen. De verbouwing duurde twee jaar. Halverwege de verbouwing bleek dat het museum eigenlijk te klein was. De roodbruin gekleurde wanden waren van boven tot onder behangen met schilderijen en wapenborden. De vitrines stonden propvol met bokalen, penningen, zegels en relieken die aan het Beleg en Ontzet herinnerden. Daarom besloot de Gemeenteraad dat ook de eerste verdieping van de Lakenhal beschikbaar moest komen. Het oude gebouw was alleen niet geschikt voor kunsttentoonstellingen. Dankzij een schenking van Daniel Hartevelt kreeg de Lakenhal in 1890 een nieuwe Kunstzaal, die nu bekendstaat als de Harteveltzaal. In 1923 volgde de uitbreiding met de Papevleugel aan de Lange Scheistraat.

 

Link van recensie:  http://www.scholieren.com/recensie/36061

Ik ben het wel eens met deze recensie, omdat ik de kunstwerken die er stonden wel erg mooi vond, maar de informatie over de kunstwerken zelf vond ik niet boeiend. Daardoor vind ik het een best saai museum. Dus mijn mening is eigenlijk precies hetzelfde als die van de recensie.

Tweede Kamer